مطالعه آزمایشگاهی موقعیت و درصد بازشدگی آبشکن نفوذپذیر بر تغییرات توپوگرافی بستر در اطراف آبشکن نفوذناپذیر در ترکیب دوتایی آبشکن نفوذپذیر و نفوذناپذیر

مطالعه آزمایشگاهی موقعیت و درصد بازشدگی آبشکن نفوذپذیر بر تغییرات توپوگرافی بستر در اطراف آبشکن نفوذناپذیر در ترکیب دوتایی آبشکن نفوذپذیر و نفوذناپذیر


مطالعه آزمایشگاهی موقعیت و درصد بازشدگی آبشکن نفوذپذیر بر تغییرات توپوگرافی بستر در اطراف آبشکن نفوذناپذیر در ترکیب دوتایی آبشکن نفوذپذیر و نفوذناپذیر

نوع: Type: پایان نامه

مقطع: Segment: کارشناسی ارشد

عنوان: Title: مطالعه آزمایشگاهی موقعیت و درصد بازشدگی آبشکن نفوذپذیر بر تغییرات توپوگرافی بستر در اطراف آبشکن نفوذناپذیر در ترکیب دوتایی آبشکن نفوذپذیر و نفوذناپذیر

ارائه دهنده: Provider: نگین فرضی

اساتید راهنما: Supervisors: دکتر مجید فضلی

اساتید مشاور: Advisory Professors:

اساتید ممتحن یا داور: Examining professors or referees: دکتر جلال صادقیان دکتر مرتضی شکری

زمان و تاریخ ارائه: Time and date of presentation: یک‌شنبه 05/11/1399 ساعت 11:30

مکان ارائه: Place of presentation:

چکیده: Abstract: آب شکن ها سازه هایی هستند که عمدتاً برای حفاظت از ساحل رودخانه استفاده می شوند. مسأله آب‌شستگی پیرامون آب‌شکن‌ها یکی از پارامترهای مهم در طراحی آن‌ها می‌باشد. وجود آب‌شکن در مسیر جریان سیلاب، باعث تغییر الگوی جریان و هدایت جریان به سمت محور رودخانه می‌شود. این تغییر الگو و تنگ‌شدگی محور رودخانه باعث افزایش سرعت در محل آب‌شکن شده و منجر به ایجاد آب‌شستگی و حرکت رسوبات بستر می‌شود و پایداری سازه را به مخاطره می‌اندازد. طراحی صحیح آب شکن محافظ می تواند حداکثر عمق آب شستگی اطراف آب‌شکن ها را به‌طور قابل توجهی کاهش دهد. مرور تحقیقات گذشته بیان‌گر کمبود مطالعه در زمینه تاثیر فاصله آب‌شکن‌های محافظ از آب‌شکن نفوذناپذیر بر بهبود شرایط فرسایش و رسوب‌گذاری می‌باشد. لذا در این تحقیق، به‌منظور کاهش میزان آب‌شستگی پیرامون آب‌شکن نفوذناپذیر، تاثیر سازه آب‌شکن محافظ با درصد نفوذپذیری‌های متفاوت و فواصل مختلف قرارگیری نسبت به آب‌شکن نفوذناپذیر به‌صورت آزمایشگاهی بررسی شد. آزمایش‌ها در شرایط آب زلال و با آب‌شکن‌های با درصدهای نفوذپذیری صفر، 30، 50 و 70 درصد درون فلومی به عرض 60 سانتی‌متر و طول 15 متر و عق جریان ثابت 14 سانتی‌متر انجام شد. در این تحقیق از آب‌شکن نفوذناپذیر و نفوذپذیر استفاده شد. آب شکن نفوذناپذیر در موقعیت مناسب در فلوم نصب شد. پس از آن آب‌شکن نفوذپذیر در فواصل مختلف در جلوی آب‌شکن نفوذناپذیر قرار می گرفت. در نهایت جریان در فلوم برقرار می‌گردید و توپوگرافی بستر در اطراف آب‌شکن‌ها با استفاده از عمق‌سنج نقطه‌ای برداشت می‌شد. نتایج آزمایش‌های صورت گرفته در فواصل مختلف و نفوذپذیری‌های متفاوت آب‌شکن‌های نفوذپذیر نشان داد که حداکثر کاهش عمق آب‌شستگی پیرامون آب‌شکن‌ نفوذناپذیر در آب‌شکن با نفوذپذیری 30 درصد در فاصله 24 سانتی‌متری از آب‌شکن نفوذناپذیر، در آب‌شکن با نفوذپذیری 50 درصد در فاصله 21 سانتی‌متر و در آب‌شکن با نفوذپذیری 70 درصد در فاصله 9 سانتی‌متر به ترتیب 76 و 50 و 8/20 درصد نسبت به حالت قرارگیری آب‌شکن نفوذناپذیر تک، اتفاق افتاده است. با افزایش فاصله بین آب‌شکن‌ها تا فاصله بهینه، تغییراتی در الگوی فرسایش اطراف آب‌شکن‌ها به‌وجود خواهد آمد و بعد از آن، شکل الگوی فرسایش چه از نظر عمق نقاط مختلف و چه از نظر گستردگی در راستاهای طولی و عرضی تغییری نخواهد داشت. با افزایش فاصله آب‌شکن نفوذپذیر از آب‌شکن نفوذناپذیر، آب‌شستگی پیرامون آب‌شکن نفوذناپذیر کاهش و پیرامون آب‌شکن نفوذپذیر، افزایش می‌یابد و در نتیجه طول چاله آب‌شستگی توسعه می‌یابد. با افزایش درصد نفوذپذیری آب‌شکن، عرض حفره آب شستگی تغییرات چندانی نمی‌کند اما طول حفره آب‌شستگی با افزایش درصد نفوذپذیری آب‌شکن کاهش می‌یابد. واژه های کلیدی: آب‌شستگی، آب شکن بسته، آب شکن نفوذپذیر، درصد بازشدگی، الگوی جریان.

فایل: ّFile: