منو
محسن شیخی

استادیار

تاریخ به‌روزرسانی: 1403/08/10

محسن شیخی

مهندسی / مهندسی علم مواد

رساله های دکتری

  1. توسعه مدل پیش بینی تاثیر تبخیر منیزیوم و سرعت انجماد بر حساسیت به ترک انجمادی در جوشکاری لیزری پالسی آلیاژهای آلومینیوم
    زینب ملکشاهی بیرانوند 1397
    -
    خلاصه پایان نامه

پایان‌نامه‌های کارشناسی‌ارشد

  1. بررسی ریزساختار جوش لیزری ورق های آلومینیومی 1050 ریزدانه شده با فرآیند نورد تجمعی پیوندی
    میثم فرهنگیان 1400
    یکی از مکانیزم های افزایش استحکام در آلیاژ های آلومینیم، ریزدانه سازی است. و مشکلی که در این آلیاژ ها وجود دارد این است که در آلیاژ هایی که با این روش استحکام دهی می شوند، در اثر جوشکاری به واسطه حرارت ورودی به منطقه جوش سبب درشت دانگی و افت خواص مکانیکی می شوند. هدف از این تحقیق بررسی ریزساختار فلز پایه در حین جوشکاری لیزر در حالتی که فلز پایه ریز دانه شده است می باشد. همچنین بررسی تاثیر ریزساختار اولیه فلز پایه و اندازه دانه اولیه آن بر اندازه دانه فلز جوش از دیگر اهداف این پایان نامه است. به منظور ریزدانه سازی فلز پایه بعد از هر پاس فرآیند ARB، فرآیند گرم کردن ماده انجام شد تا به واسطه فرآیند تبلور مجدد ساختار ما ریزدانه شود. از ریز دانه سازی به وسیله روش نورد گرم تجمعی پیوندی (WARB) بر روی ورق های آلومینیم 1050 استفاده شد. قبل از انجام فرآیند نورد گرم تجمعی پیوندی ورق های آلومینیم 1050 به مدت 2 ساعت در دمای 270 درجه سانیگراد آنیل شدند. در ادامه نمونه ها در ابعاد 20 در 5 سانتی متر و در ضخامت 1 میلی متر توسط دستگاه گیوتین بریده شدند. پیش از انجام فرآیند نورد، عملیات آماده سازی از قبیل شست و شوی سطوح ورقها با استون و همچنین زبرسازی سطوح توسط برس های مخصوص انجام شد. قبل از انجام فرآیند نورد، نمونه ها تا دمای 170 درجه ی سانتی گراد پیشگرم و سپس بلافاصله وارد دستگاه نورد شدند. این عملیات تا 7 پاس نورد گرم تجمعی پیوندی انجام شد. ار آنجایی که فرآیند لیزر حرارت ورودی بسار پایینی دارد، در این تحقیق برای جوشکاری انتخاب شد تا بررسی شود افت خواص و رشد دانه در HAZ آلیاژ های آلومینیم ریزدانه تا چه میزان رخ می دهد. سپس جوشکاری لیزر با استفاده از دستگاه لیزر Nd:YAG پالسی به صورت جوش خودزا بر روی پاس های مختلف فرآیند نورد انجام شد. ریزساختار توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. سپس توسط تست میکروسختی، سختی در نقاط مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در حالت کلی با افزایش تعداد پاس های نورد سختی افزایش پیدا کرد اما در پاس هفتم مقدار کمی کاهش در سختی به وجود آمد. اندازه بلورک، میزان کرنش شبکه و همچنین دانسیته ی نابجایی ها توسط آزمون پراش اشعه ایکس(XRD) اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد اندازه بلورک ها تا پاس 5 کاهش می یابد و از 550 نانومتر به 448 نانومتر می رس
    خلاصه پایان نامه

  2. تاثیر توزیع دوگانه اندازه دانه بر تعادل استحکام و انعطاف پذیری در ورق های آلومینیوم 1050 نوردگرم تجمعی پیوندی شده
    فرزاد نظیری 1400
    یکی از راه های افزایش استحکام آلیاژهای آلومینیوم کارسرد می باشد که اغلب این راه کار سبب کاهش انعطاف-پذیری می شود. هدف از این تحقیق ارائه روشی است که علاوه بر افزایش استحکام، انعطاف پذیری افت قابل توجهی نداشته باشد.از پیش گرم بین پاسی برای بهبود خواص انعطاف پذیری همزمان با افزایش استحکام استفاده شد و هدف ایجاد توزیهی از ساختار دوگانه ی اندازه دانه ی درشت و ریز در پژوهش می باشد. برای رسیدن به این هدف از روش نورد گرم تجمعی پیوندی(WARB) بر روی ورق های آلومینیوم 1050 استفاده شد. قبل از انجام فرآیند نورد گرم تجمعی پیوندی ورق های آلومینیوم 1050 به مدت 2 ساعت در دمای 270 درجه سانتی گراد آنیل شدند. سپس نمونه ها در ابعاد 20 در 5 سانتی متر و در ضخامت 1 میلی متر بریده شدند. پیش از انجام فرآیند نورد، عملیات آماده سازی از قبیل شست و شو سطوح ورق ها با استون و همچنین زبرسازی سطوح توسط برس های مخصوص انجام شد. قبل از انجام فرآیند نورد، نمونه ها تا دمای 170 درجه ی سانتی-گراد پیش گرم و سپس بلافاصله وارد دستگاه شدند. این عملیات تا 7 پاس نورد گرم تجمعی پیوندی انجام شد. ریزساختار توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. سپس توسط تست میکروسختی، سختی در نقاط مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در حالت کلی سختی افزایش پیدا کرد اما توزیعی از سختی در نقاط مختلف به وجود آمده بود. استحکام تسلیم و استحکام کششی نهایی به ترتیب 226 درصد و 60 درصد تا پاس پنج افزایش یافتند و در پاس هفت مقدار کمی کاهش در استحکام به وجود آمد. چقرمگی در پاس 1، 195 ژول به دست آمد و در پاس های بالاتر بیشترین مقدار را در پاس 5 به عدد 285 ژول داشت. ازدیاد طول در پاس اول و سوم کاهش یافت و در پاس پنجم بهبود یافت و در پاس هفت مجددا کاهش پیدا کرد. نتایج آزمون EBSD نشان داد که در پاس پنجم یک ساختار با توزیع دوگانه اندازه دانه مشاهده می شود که بهبود خواص کششی و انعطاف پذیری و چقرمگی در این پاس به این نوع ریزساختار ارتباط داده شد. این ساختار اندازه بلورک، میزان کرنش شبکه و همچنین دانسیته ی نابه جایی ها توسط آزمون پراش اشعه ایکس(XRD) اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد اندازه بلورک ها تا پاس 5 کاهش می یابد و از 1550 نانومتر به 3/400 نانومتر می رسد و در پاس هفت تا 417 نانومتر افزایش می-یابد. سطوح شکست توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) مورد بر
    خلاصه پایان نامه

  3. توسعه پوشش های سرمت Cr3C2-NiCr و WC-Co-Cr بر زیرلایه آلیاژ آلومینیوم A356 با استفاده از روش HVOF
    الهه خداویسی 1399
    در این پژوهش، پوشش های سرمت Cr3C2-NiCr و WC-Co-Cr بر زیرلایه آلیاژ آلومینیم A356 با استفاده از روش سوخت اکسیژن با سرعت بالا (HVOF) اعمال گردید. میکروسکوپ نوری (OM) و میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FESEM) مجهز به طیف سنجی تفکیک انرژی (EDS)، آزمون ریزسختی، سایش لغزان و خوردگی به منظور مشخصه یابی زیرلایه A356 و پوشش های مذکور مورد استفاده قرار گرفتند. مشاهدات ریزساختاری، نشان داد که میانگین ضخامت پوشش ها حدودا 250 میکرومتر است و با زیرلایه چسبندگی مناسبی داشتند. سختی پوشش های Cr3C2-NiCr (930 HV) و WC-Co-Cr (1300 HV) به ترتیب نزدیک به 11 و 15 مرتبه بیشتر از سختی زیرلایه (80 HV) بود. پوشش Cr3C2-NiCr و WC-Co-Crدر مقایسه با زیرلایه A356، اتلاف جرم ناشی از سایش، نرخ سایش و ضریب اصطکاک کمتری را نشان می داد. اتلاف جرم ناشی از سایش و ضریب اصطکاک پوشش تحت بار 10 N، حدود 24/0 و 5/0 میلی گرم (نزدیک به 99% و 63% کمتر از زیرلایه؛ 61/0 و 5/41 میلی گرم) می باشد. افزایش بار اعمالی، مشخصات سایشی زیرلایه A356 را با درجه مشخص تری افزایش می دهد. مشاهدات میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، حاکی از وقوع سازوکار های سایشی متفاوتی روی نمونه های تحت آزمون سایش بود. پوشش WC-Co-Cr حدود 9 برابر و پوشش Cr3C2-NiCr حدود 3 برابر مقاومت به خوردگی بهتری از زیرلایه آلیاژ آلومینیوم A356 نشان دادند. سازوکار غالب خوردگی در پوشش ها خوردگی یکنواخت بود.
    خلاصه پایان نامه

  4. توسعه کامپوزیت های سطحی حاوی ذرات تقویت کننده سرمت در زمینه آلیاژ آلومینیوم A356 با استفاده از فرآیند اصطکاکی اغتشاشی
    رضا مالمیر 1399
    به منظور ساخت یک کامپوزیت زمینه فلزی که در آن آلیاژ ریخته گری آلومینیومA356 و Cr3C2-NiCr به ترتیب به عنوان زمینه و تقویت کننده بودند، از روش های پاشش حرارتی سوخت اکسیژن با سرعت بالا و فرآیند اصطکاکی اغتشاشی استفاده شد. پس از پوشش قطعات آلیاژ آلومینیوم A356، نمونه ها توسط فرآیند اصطکاکی اغتشاشی در یک، دو و چهار پاس فرآوری شدند که باعث تغییر لایه پوشش Cr3C2-NiCr به کامپوزیت A356/Cr3C2-NiCr گردید. همچنین فلز پایه توسط فرآیند اصطکاکی اغتشاشی تحت پردازش قرار گرفت تا تاثیر فرآیند بر روی نمونه بدون پوشش نیز بررسی شود. ریزساختار فلز پایه، نمونه های فرآیند اصطکاکی اغتشاشی شده و کامپوزیت ها با استفاده از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی مجهز به طیف سنجی تفکیک انرژی بررسی شدند. سختی نمونه ها از طریق آزمون میکروسختی و آزمون نانو فرورونده اندازه گیری شد که نشان دهنده بهبود قابل توجه سختی حدود دو برابر (فلز پایه) در کامپوزیت 4 پاس فرآیند اصطکاکی اغتشاشی شده بود. همچنین، با توجه به نتایج آزمون کشش تک محوری استحکام تسلیم و استحکام کششی نهایی نمونه های فرآوری شده افزایش پیدا کرد. استحکام تسلیم و استحکام کششی نهایی کامپوزیت 4 پاس فرآیند اصطکاکی اغتشاشی شده به ترتیب حدود 53 درصد و 22 درصد بیشتر از فلز پایه بودند. برای مطالعه عملکرد تریبولوژیکی نمونه ها از آزمون سایش لغزشی خشک با استفاده از دستگاه سایش رفت و برگشتی استفاده شد. نتایج نشان داد که عملکرد سایش و اصطکاک کامپوزیت ها به طرز چشمگیری بهبود یافته است. میزان سایش نمونه 4 پاس فلز پایه و کامپوزیت 4 پاس فرآیند اصطکاکی اغتشاشی شده به شدت کاهش یافته و در حدود 87 درصد و 98 درصد فلز پایه بود. مطالعات میکروسکوپ الکترونی روبشی از سطوح شکست، سطوح سایش و براده های حاصل از سایش بر روی نمونه ها به منظور درک مکانیزم شکست و سایش انجام پذیرفت.
    خلاصه پایان نامه

  5. تحولات ریزساختاری و خواص مکانیکی تیتانیوم خالص تجاری با عملیات ترمومکانیکی
    کاظم احمدی 1398
    در سال های اخیر آلیاژهای تیتانیم ازجمله تیتانیم خالص تجاری که نتیجه تلاش جهانی گروه وسیعی از محققان برای ارائه مجموعه ای از استحکام و شکل پذیری بالا است، توسعه یافته اند. استحکام پایین تیتانیم خالص، در مقایسه با سایر آلیاژهای متداول تیتانیم، منجر به این شده است که استحکام آن برای کاربرد در موارد مختلف ارتقاء یابد. در پژوهش حاضر تیتانیم خالص تجاری فوق ریز دانه با استفاده از فرایند ترمومکانیکی توسعه داده شده است. تاثیر متغیرهای فرآوری نظیر درصد نورد، دما و زمان آنیل بر تحولات ریزساختاری، خواص مکانیکیو مکانیزم های شکست بررسی شده است. نتایج ارزیابی های ریزساختاری وابستگی اندازه دانه آلفا را به متغیرهای ترمومکانیکی نشان داد، همچنین ساختار آلفا با متوسط اندازه دانه 180 نانومتر توسط 90 درصد نورد سرد حاصل شد. نتایج به دست آمده توسط الگوی پراش پرتوایکس پس از 60، 75 و 90 درصد نورد سرد نشان از پهن شدن پیک ها در طول تغییر شکل نمونه های تیتانیم خالص داشت. بررسی سینتیک تبلور مجدد آلفا با مدل اصلاح شده جانسون- مل- آورامی- کلمو گروف JMAK نشان داد که وقوع تبلور مجدد کامل تیتانیم خالص پس از گذشت 3600 ثانیه حاصل شد. آزمون سختی سنجی نشان داد که زمان نگهداری طولانی تر حین آنیل منجر به تشکیل دانه های آلفا درشت تر و نرم تر در ریزساختار تیتانیم خالص 90 درصد نورد سرد شده، می انجامد.آزمون های کشش تغییرات در میزان مشخصه های مهم تیتانیم خالص نظیر نقطه تسلیم، استحکام نهایی و درصد ازدیاد طول را پس از گذشت زمان و همچنین افزایش دما را نشان داد. خواص مکانیکی نمونه های با ساختار ریزدانه جدید نسبت به نمونه اولیه افزایش داشت، به نحوی که علاوه بر استحکام کششی بالاتر نمونه آنیل شده در دمای 700 درجه سانتی گراد به مدت 3600ثانیه(558مگاپاسکال) نسبت به نمونه اولیه (415مگاپاسکال) درصد ازدیاد طول یکنواخت (29%~) حاصل شد. بررسی های سطوح شکست نمونه ها نشان از شکست نرم بدون پدیدار شدن آثار شکست ترد داشت. نتایج به دست آمده خواص قابل توجه تیتانیم خالص موردپژوهش را در مقایسه با برخی تیتانیم های آلیاژی استحکام بالا نشان داد.
    خلاصه پایان نامه

  6. تاثیر پوشش نانوساختار CrAlN بر عملکرد الکترودهای مورد استفاده در جوشکاری مقاومتی نقطه ای ورق های فولادی گالوانیزه
    مهدی مالمیر 1398
    امروزه در صنعت خودروسازی استفاده از ورق های فولاد گالوانیزه افزایش چشم گیری داشته است. این فولاد برای صنت گران چالش هایی را ایجاد کرده است که یکی از این چالش ها پایین بودن عمر الکترودهای مورد استفاده است. هدف از انجام این پژوهش افزایش عمر الکترود با استفاده از پوشش دهی الکترود با ماده ی چند لایه ای CrN-AlN است. در این پژوهش تاثیر پوشش دهی با مواد چند لایه ای CrN-AlN در جوشکاری مقاومتی نقطه ای فولاد گالوانیزه بر روی عمر الکترود مس-کروم و استحکام نقطه جوش بررسی شده است. پوشش دهی الکترود با روش Arc-PVD در دمای 200 درجه ی سانتیگراد و زمان 90 دقیقه انجام شده است. در این فرآیند مواد کروم و آلومینیوم با استفاده از قوس کاتدی تبخیر شده و با گاز نیتروژن که در محفظه قرار داشت واکنش داده و تشکیل نیترید کروم و نیترید آلومینیوم داده و به صورت لایه لایه پوشش دهی بر روی الکترود انجام شده است. برای بررسی اثر پوشش بر الکترود، آزمون عمر الکترود، آزمون پیل، آزمون کششی-برشی، آزمون چاپ، بررسی سطح الکترود با میکروسکوپ نوری و SEM انجام شده است. نتایج آزمون عمر الکترود نشان می دهد که در الکترودهای پوشش دهی شده عمر الکترود از 600 نقطه جوش در حالت بدون پوشش به 2200 نقطه جوش رسیده است. در الکترودهای پوشش دهی شده به علت این که لایه ی پوشش باعث افزایش مقاومت در الکترود شده سبب کاهش قطر نقطه جوش نسبت به الکترودهای بدون پوشش شده است. بنابراین سبب کاهش استحکام نقطه جوش شده است. آزمون چاپ که از قطر اثر الکترود گرفته شده است نشان داد که در الکترودهای بدون پوشش به علت نفوذ فلز روی به درون الکترود قطر اثر الکترود ابتدا در حال افزایش و سپس به علت تخریب نوک الکترود کاهش می یابد اما در الکترودهای پوشش دهی شده به علت کاهش مقاومت تماسی قطر اثر الکترود کاهش یافته است و با افزایش تعداد نقطه جوش ها قطر اثر الکترود افزایش می یابد. در الکترودهای پوشش دهی شده در 3000 نقط جوش قطر اثر الکترود نزدیک به 6 میلی متر است. عامل تعیین کننده ی تخریب الکترود نفوذ فلز روی از قسمت های جانبی الکترود به درون الکترود است. در مکانیزم تخریب الکترودنفوذ فلز روی از قمست های فصل مشترک ورق و الکترود بسیار ناچیز است. با ایجاد پوشش بر روی الکترود مانع نفوذ فلز روی از قسمت های جانبی به درون الکترود می شود. پس از بررسی خواص مکانیکی نقطه ج
    خلاصه پایان نامه

  7. تحولات ریزساختاری و خواص مکانیکی فولادهای سه فازی با عملیات ترمومکانیکی
    محمدعلی سهرابی زاده 1398
    در سال های اخیر طیف گسترده ای از فولادهای استحکام بالا و استحکام بالای پیشرفته جهت برآورده سازی مجموعه ای از استحکام و انعطاف پذیری توسعه یافته اند. در پژوهش حاضر با هدف ارتقاء خواص مکانیکی، فولادهای سه فازی توسط اعمال عملیات ترمومکانیکی ابتکاری توسعه داده شده است. تاثیر متغیرهای فرآوری نظیر دما و زمان آنیل کاری و پیرسازی بر تحولات ریزساختاری، خواص مکانیکی، مکانیزم های شکست و هم چنین رفتار سایشی بررسی شده است. بررسی های ریزساختاری پس از عملیات همگن سازی تنها فاز آستنیت با اندازه دانه 1112 میکرومتر را نشان داد. نتایج بدست آمده توسط الگوی پراش پرتو ایکس پس از 75 درصد نورد سرد نشان از ثبات فاز آستنیت در طول تغییرشکل و عدم شکل گیری فاز مارتنزیت در خلال کاهش ضخامت های بالا داشت. عملیات تبلورمجدد جهت حصول فاز فریت در بازه دمایی 750 تا 830 درجه سانتی گراد در طی زمان های 30 تا 3600 ثانیه اعمال شد. بررسی سینتیک تبلورمجدد فاز آستنیت با مدل جانسون-مهل-آورامی-کلموگروف (JMAK) نشان داد که تبلورمجدد فاز آستنیت در فولادهای سه فازی استحاله ای کاملاً نفوذی تحت کنترل نفوذ کربن بوده است. عملیات پیرسازی در بازه دمایی 500 تا 600 درجه سانتی گراد در طی زمان های 1 تا 3 ساعت جهت رسوب کاربیدهای کاپا اعمال شد. نتایج سختی سنجی نشان از افزایش سختی پس از عملیات پیرسازی داشت. عملیات ترمومکانیکی ابتکاری جهت حضور هم زمان سه فاز آستنیت، فریت و کاریبدهای کاپا پس از 75 درصد نورد سرد، مشتمل بر آنیل کاری 770 درجه سانتی گراد به مدت 4 دقیقه و پیرسازی در دمای 550 درجه سانتی گراد به مدت 120 دقیقه بود. پس از عملیات همگن سازی ازدیاد طول چشمگیر (48 درصد)، پس از 75 درصد نورد سرد استحکام کششی نهایی بسیار بالا (1612 مگاپاسکال) و در نهایت پس از عملیات آنیل کاری و پیرسازی تعادل خوب استحکام (استحکام کششی نهایی 1415 مگاپاسکال) و انعطاف پذیری (16 درصد) حاصل شد. بررسی های سطوح شکست نشان از شکست نرم (آثار دیمپلی) بدون پدیدار شدن آثار شکست ترد (آثار رخ برگی) داشت. نتایج به دست آمده به وضوح برتری فولاد مورد پژوهش را در مقایسه با فولادهای استحکام بالا و استحکام بالای پیشرفته نشان داد. رفتار سایشی فولاد مورد پژوهش تحت عملیات پیرسازی گوناگون نیز بررسی شد. نتایج نشان دهنده آن بود که افزایش زمان پیرسازی موجب کاهش جرم سایشی و نر
    خلاصه پایان نامه

  8. بررسی حساسیت به ترک انجمادی در جوشکاری لیزر پالسی Nd:YAG آلومینیوم 2024 با استفاده از سیم پر کن Al4043
    میلاد سعدی پور 1398
    آلیاژ 2024 از رایجترین آلیاژهای تجاری استحکام باالی قابل عملیات حرارتی است که این آلیاژ به ترک انجمادی در طول جوشکاری حساس است. راههای مختلفی برای از بین بردن ترکهای انجمادی ارائه شده است که از جمله آنها میتوان به تغییر در ترکیب حوضچه جوش اشاره کرد تا از طریق کاهش دامنه انجماد، از ایجاد ترک جلوگیری کرد. هدف از این تحقیق ارائه مدلی است که بتواند تشکیل یا عدم تشکیل ترک را پیشبینی کند و به منظور صحت سنجی مدل ارائه شده، جوشکاری ورق آلومینیوم 2024 با ضخامت 2 میلیمتر با فلز پرکن 4043 به صورت آزمایشگاهی انجام شد. به علت زیاد بودن متغیرهای جوشکاری لیزر پالسی با فلز پرکن، این مدل برای پیش بینی تاثیر متغیرهای فرایند بر ترکیب جوش و حساسیت به ترک انجمادی ارائه شد. با استفاده از این مدل میتوان حجم حوضچه جوش را در پالسهای مختلف محاسبه کرد و به تبع آن قادر به محاسبه درصد وزنی عناصر یا ترکیب شیمیایی در هر پالس بود. همچنین برای تعیین میزان حساسیت به ترک انجمادی از نرم افزار JMat Pro استفاده شد. برای صحت سنجی این مدلها نیز تعدادی آزمون انجام گرفت. در این آزمونها اثر پارامترهایی نظیر انرژی پالس، درصد همپوشانی و میزان سیم ورودی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایشگاهی مربوط به حساسیت به ترک به این صورت بود که درصد همپوشانی و میزان سیم ورودی نقش مهمی در نتایج مربوط به حساسیت به ترک و همچنین طول ترکها دارند. به این ترتیب مشاهده شد که افزایش درصد همپوشانی در میزان سیم ورودی ثابت و همچنین افزایش میزان سیم ورودی در درصد همپوشانی ثابت سبب کاهش میزان حساسیت به ترک و طول ترکها میشود. همچنین جهت بررسی شرایط آزمایشگاهی و ترکهای مشاهده شده در حوضچههای جوش، آنالیز EDS از هر کدام از حوضچه ها گرفته و نشان داده شد که عامل ترک خوردن انجمادی در پایین حوضچه مربوط به درصد کم سیلسیم و درصد زیاد مس بوده است که در نتایج مربوط به مدل ارائه شده، نشان داده شد که با افزایش درصد همپوشانی، درصد سیلسیم افزایش و درصد وزنی مس نیز کاهش پیدا خواهد کرد و حساسیت به ترک نیز با افزایش درصد همپوشانی کاهش می یابد. این نتایج صحت مدل ارائه شده را تایید میکند. منحنی قابلیت امکانپذیر بودن جوشکاری در رقتهای مختلف و در بیشینه میزان سیم ورودی ذوب شده نیز حاکی از آن بود که در چه ناحیهای و درصد همپوشانی، قابلیت جوشکاری امکانپذیر خواهد
    خلاصه پایان نامه

  9. بررسی تاثیر ترکیب فلز جوش بر حساسیت به ترک ذوبی در آلیاژهای آلومینیوم
    مجید ستاری 1398
    دراین مطالعه از دو آلیاژ آلومینیم 7075 و 6061 که دارای حساسیت به ترک ذوبی و انجمادی بوده استفاده شده است و به منظور بررسی اثر ترکیب حوضچه مذاب سه نوع مختلف فلز پرکننده 1100 و 4043 و 5356 که دارای ترکیبات شیمیایی متفاوتی هستند برای انجام جوشکاری با فرایند جوشکاری قوسی با گاز محافظ و الکترود تنگستنی (TIG) استفاده شد. علاوه بر جنس فلزپرکن اثر رقت نیز مورد بررسی قرار گرفتند. فلز پایه 7075 در جوشکاری با فلزپرکننده 1100 در سه آزمون جوشکاری با میزان رقت های 20% و 27% دارای ترک خوردگی ذوبی و میزان رقت 30% دارای ترک خوردگی ذوبی و ترک خوردگی انجمادی است. درجوشکاری فلزپایه 7075 بدون فلزپرکننده (خودزا) نمونه دارای ترک خوردگی انجمادی است. فلز پایه 7075 در جوشکاری با فلز پرکننده 4043 در سه آزمون انجام شده با میزان رقت های 71% و 50% دارای ترک خوردگی از نوع ذوبی بوده است ولی با میزان رقت 70% هیچ گونه ترک خوردگی ندارد. فلز پایه 7075 در جوشکاری با فلز پرکننده 5356 در پنج آزمون با میزان رقت های 41% و 35% و 42% ترک خوردگی ذوبی مشاهده شد ولی در یک آزمون با رقت 52% ترک مشاهده شده از نوع انجمادی است اما در آزمون بعدی با فلزپایه و فلزپرکننده ذکر شده با رقت مشابه 51% ترکی خوردگی مشاهده نشد. در جوشکاری فلزپایه 6061 بدون فلزپرکننده (خودزا) دارای ترک خوردگی انجمادی است و فلزپرکننده 1100 در سه آزمون انجام شد که با رقت های 60% و 70%دارای ترک خوردگی از نوع ذوبی و انجمادی است و در رقت 50 % فقط دارای ترک انجمادی بود. فلز پایه 6061 و فلزپرکننده 4043 در آزمون سوم با رقت 30 % ترک مشاهده شده از نوع انجمادی بود ولی در دو آزمون انجام شده اول و سوم با رقت های 50% و 60% ترکی مشاهده نشد. فلز پایه 6061 و فلزپرکننده 5356 با رقت 57% در آزمون اول فقط ترک ذوبی دیده شد ولی در آزمون دوم با رقت 55% نمونه ترکی نداشت و در نهایت با رقت 96% در آزمون آخر ترک از نوع ذوبی و انجمادی مشاهده شد. برای تحلیل رفتار ترک خوردگی در این نمونه ها از منحنی های کسر جامد بر حسب دما که توسط نرم افزار jmatpro استخراج شد. با استفاده از آنالیز های انجام شده، مشاهده شد که مدل ارائه شده سیندوکو برای پیش بینی رفتار ترک خوردگی ذوبی صادق نیست. با استفاده از آزمایش های اسپکترومتری نشری(کوانتومتری) درصد عناصر موجود در فلزپایه قبل از جوشکاری و عنا
    خلاصه پایان نامه

  10. بررسی اثر ضخامت پوشش نیتریدی نانوساختار اعمال شده به روش رسوب فیزیکی بخار PVD بر خواص سطحی
    منیژه نجفی 1397
    در این پژوهش توسط روش رسوب فیزیکی بخار با استفاده از تبخیر قوس کاتدی لایه های نانوساختار TiN بر روی فولاد زنگ نزنL 316 طی زمان های 1، 2 و 3 ساعت اعمال شد. بیشترین ضخامت با مدت زمان 3 ساعت به دست آمد که برابر 4 میکرون بود. پارامترهای مختلفی بر روی خواص ساختاری، مکانیکی و همچنین خواص سایش تاثیر گذار است، با این حال همان طور که عنوان شد زمان به عنوان پارامتر اصلی بررسی شد. همچنین پوشش چندلایه Ti/TiN به مدت زمان 1 ساعت جهت مقایسه خواص سطحی با پوشش های TiN رسوب دهی شد. خواص فیزیکی و مکانیکی همچون ریزساختار، ضخامت، ترکیب شیمیایی، فازهای تشکیل دهنده پوشش، اندازه دانه، بافت، سختی، تنش پسماند و سایش مورد مطالعه قرار گرفته شد. شناسایی فازهای موجود در پوشش توسط روش پراش پرتو ایکس (XRD) انجام شد. از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مجهز به آنالیز تفکیک انرژی (EDS) جهت مطالعه ریز ساختار و مورفولوژی رشد و ترکیب پوشش استفاده شد. بررسی خواص مکانیکی توسط آزمون نانوفرورونده انجام شد. همچنین در این پژوهش رفتار سایشی پوشش ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون پراش پرتو ایکس نشان داد پوشش های ایجاد شده همگی نانوساختار است، با افزایش زمان رسوب دهی ضخامت پوشش های ایجاد شده از 4/1 به 4 میکرومتر افزایش و اندازه بلورک ها از 19 به 5/16 ناتومتر کاهش یافته است. در پوشش های TiN با افزایش ضخامت، سختی پوشش ها از 59/20 به 74/21 گیگا پاسکال افزایش پیدا کرد. همچنین مدول الاستیک نیز با افزایش ضخامت از 83/409 به 11/460 گیگاپاسکال افزایش پیدا کرد. سختی و مدول الاستیک پوشش Ti/TiN به دلیل تجمع نابجایی ها در میان لایه های پوشش به ترتیب 06/23 و 85/465 گیگاپاسکال به دست آمد. همچنین افزایش زمان رسوب دهی منجر به زیاد شدن تعداد ماکرو ذرات در سطح پوشش شد. تنش پسماند در پوشش TiN با آزمون نانوفرورونده محاسبه شد. افزایش ضخامت پوشش سبب افزایش تنش از 05/2- به 35/5- گیگاپاسکال شد. نتایج آزمایش های تجربی با مدل سازی به روش اجزا محدود مقایسه شد و صحت نتایج آزمون دندانه گذازی نانو را تایید کرد.
    خلاصه پایان نامه

  11. صلاح لیزری سطح تیتانیوم خالص تجاری/ نانو الیاف هیدروکسی آپاتیت پوشش دهی شده با فرآیند الکتروریسی و بررسی رفتار زیست سازگاری
    مینو یدی 1397
    در این پژوهش، به بررسی خواص زیست‏سازگاری ماسک نانو الیاف هیدروکسی‏آپاتیت (HA) تشکیل‏شده با استفاده از روش الکتروریسی و عملیات سطحی با لیزر روی تیتانیم خالص تجاری پرداخته‏شده است. به‏منظور ایجاد سطح زیست فعال، ابتدا نانوذرات هیدروکسی‏آپاتیت به روش رسوب محلول شیمیایی، سنتز شدند. سپس با کنترل پارامترهای الکتروریسی، الیاف کامپوزیتی هیدروکسی‏آپاتیت/پلی وینیل پیریدین (PVP) با نسبت بهینه HA/PVP، (g/g) 0.17روی سطح تیتانیم خالص تجاری به روش الکتروریسی لایه نشانی شد. سپس به‏منظور حذف پلیمر، تف‏جوشی ذرات HA به زیرلایه و بلورینه‏شدن الیاف HA، عملیات سطحی به دو روش انجام گرفت. این دو روش عبارتند از کلسیناسیون توسط کوره در مدت زمان 5 دقیقه و دماهای 500، 600، 700 و 800 درجه سانتی گراد و دیگری فرایند اصلاح سطح لیزری در دانسیته توان و سرعت‏های مختلف روبش. نتایج آزمون XRD نشان می دهند که عملیات سطحی در کوره به علت عدم وجود گاز محافظ و شرایط اتمسفری هوا، پوشش ها فرصت تغییرات و تبدیل شدن به ترکیبات کلسیم فسفاتی را نداشته و در مقایسه با لیزر شرایط خوبی را نمی توان مشاهده کرد برعکس در شرایط لیزرکاری با وجود گاز آرگون در دماهای بالا تغییرات فازی کلسیم فسفاتی به خوبی مشاهده می شود. نتایج آزمون SEM نشان داد که پس از عملیات لیزرکاری، در کمترین فاصله پرتو لیزر از سطح و کمترین سرعت (به ترتیب برابر با mm 23 و mm/s 5)، مورفولوژی الگودار و بهترین ساختار سطحی ایجاد شد. باتوجه به هدف این پژوهش، اثر اصلاح سطح بر توانایی استخوان‏سازی سطوح اصلاح‏شده در توان های مختلف لیزر به کمک آزمون In-vitro غوطه‏وری در محلول شبیه‏ساز بدن (SBF)، آزمون سمیت سلولی (MTT) و ارزیابی رشد و تکثیر رده سلولی MG63 در زمان های مختلف ماندگاری بررسی شد نتایج تست MTT و مورفولوژی سلول ها بعد از 7 روز در نمونه با مورفولوژی الگودار بهترین پاسخ سلولی را نشان داد.
    خلاصه پایان نامه

  12. تاثیر سیکل های مختلف عملیات ترمومکانیکی بر تحولات ریزساختاری و خواص مکانیکی فولادهای دوفازی
    امیر حسین جهان آرا 1397
    هدف از این پژوهش بررسی تاثیر سیکل های مختلف عملیات ترمومکانیکی بر تحولات ریزساختاری و خواص مکانیکی فولادهای دوفازی است. به همین منظور، یک فولاد کم کربن با ساختار اولیه فریتی- پرلیتی تا 50 و 80 درصد نورد سرد و آنیل متعاقب در دمای 600 درجه سانتی گراد به مدت 20 دقیقه و در آب کوئنچ شد. مرحله پایانی فراوری شامل گرمایش تا ناحیه بین بحرانی و نگهداری در دماهای 760، 780، 800 و 820 درجه سانتیگراد به مدت 10 دقیقه و کوئنچ در آب بود. فولادهای دوفازی با کسرهای حجمی فریت و مارتنزیت متفاوت و اندازه دانه های فریت مختلف تولید شد. ساختارهای دوفازی فوق ریزدانه با متوسط اندازه دانه فریت حدود µm 2 و توزیع یکنواخت شبکه زنجیره ای جزایر مارتنزیتی، با آنیل کوتاه مدت ساختارهای دوتایی 80% نورد سرد شده حاصل شد. آزمون های کشش مشخصه های متداول فولادهای دوفازی نظیر تسلیم پیوسته، نسبت تسلیم پایین و نرخ کرنش سختی بالا را نشان داد. استحکام فولاد کم کربن با ریزساختار دوفازی فوق ریزدانه جدید بیش از MPa 1600 (حدود 116% بالاتر از نمونه اولیه، MPa742)، همراه با شکل پذیری خوب بدست آمد. آزمایش نانوفرورونده به منظور ارزیابی تغییرات ریزساختاری و همچنین ارتباط بین تغییرات آن ها با سختی فازها انجام شد. مطالعه نانوفرورونده پاسخ سختی فریت و مارتنزیت در ریزساختارهای دوفازی نشان داد که با افزایش دمای آنیل بین بحرانی از C˚760 به C˚820، متوسط نانوسختی فریت و مارتنزیت به ترتیب از 181 ویکرز به 281 ویکرز افزایش و از 644 ویکرز به 337 ویکرز کاهش یافت. دماهای آنیل بین بحرانی بالاتر به دانه های فریت ریزتر و سخت تر در ریزساختارهای دوفازی منجر شد. تغییرات نانوسختی مارتنزیت با دماهای آنیل بین بحرانی به تغییرات محتوای کربن مارتنزیت مرتبط شد. با اعمال قانون مخلوط ها مقادیر سختی محاسبه شده تطابق خوبی با مقادیر اندازه گیری شده داشت. برای بررسی رفتار کرنش سختی فولادهای دوفازی مدل های هولومان و کروسارد- جول و کروسارد-جول اصلاح شده به کار گرفته شد. مدل هولومان و کروسارد- جول به ترتیب تغییرشکل دو و سه مرحله ای و مدل کروسارد-جول اصلاح شده، تغییرشکل چهار مرحله ای برای فولاد دوفازی حاضر نشان داد. همه فولادهای دوفازی، نرخ کرنش سختی نسبتاً بالا در مراحل اولیه تغییرشکل نشان دادند که با افزایش کسر حجمی مارتنزیت و کاهش اندازه دانه فریت افزایش
    خلاصه پایان نامه

  13. جوشکاری فولاد زنگ نزن دوفازی 2205 توسط لیزر پالسیND:YAG
    مهرداد صلواتی 1397
    در این تحقیق اثر سرعت جوشکاری و نوع گاز محافظ بر خواص جوش فولاد زنگ نزن دوفازی 2205 جوشکاری شده به وسیله فرآیند لیزر پالسی ND:YAG بررسی شد. بررسی ریزساختاری فلز جوش نشان داد که فلز جوش حاوی فریت، آستنیت اولیه و آستنیت ثانویه است. همچنین بسته به سرعت جوشکاری چهار منطقه مختلف با میزان آستنیت متفاوت در ریزساختار جوش قابل مشاهده است. جوشکاری لیزر پالسی با سه سرعت مختلف جوشکاری از قبیل 8/3، 3/8 و 13 میلی-متر بر ثانیه و تحت دو گاز محافظ آرگون و نیتروژن انجام شد. طبق بررسی های مشاهده شده با تغییر گاز محافظ از آرگون به نیتروژن، درصد آستنیت ثانویه به طور چشمگیری تغییر نکرد ولی کسر آستنیت ثانویه با افزایش سرعت جوشکاری از 8/3 به 3/8 میلی متر بر ثانیه حدود 38% و از 8/3 به 13 میلی متر بر ثانیه حدود 83% کاهش یافت. عمق نفوذ حوضچه جوش با تغییر گاز محافظ از آرگون به نیتروژن در سرعت های 8/3، 3/8 و 13 میلی متر بر ثانیه به ترتیب 26%، 14% و 56% کاهش یافت و همچنین با افزایش سرعت جوشکاری در هر دو گاز محافظ آرگون و نیتروژن، عمق نفوذ کاهش پیدا کرد (حدود 43% و 70% به ترتیب در سرعت های 8/3 به 3/8 میلی متر بر ثانیه و 8/3 به 13 میلی متر بر ثانیه برای گاز آرگون و حدود 34% و 82% به ترتیب در سرعت های 8/3 با 3/8 میلی متر بر ثانیه و 8/3 به 13 میلی متر بر ثانیه). عرض حوضچه جوش با تغییر گاز محافظ از آرگون به نیتروژن افزایش یافت و همچنین با افزایش سرعت جوشکاری در هر دو گاز محافظ، عرض حوضچه جوش کاهش پیدا کرد. تغییرات در مقادیر میکرو سختی در امتداد خط جوش با مشخصه های ریزساختاری ارتباط داده شد. تغییر سرعت جوشکاری تاثیر چشمگیری بر تغییرات سختی نداشت؛ اما تغییر گاز محافظ از آرگون به نیتروژن سبب افزایش قابل توجه سختی شد. برای به دست آوردن مقدار دقیق تغییرات سختی با افزایش سرعت، آزمون نانو سختی از دو نمونه در گاز محافظ نیتروژن و سرعت 8/3 و 3/8 میلی متر بر ثانیه گرفته شد و مشخص شد با افزایش سرعت جوشکاری در منطقه فریتی سختی 18% و در منطقه فریتی-آستنیتی سختی 23% افزایش پیدا خواهد کرد.
    خلاصه پایان نامه

  14. پوشش دهی کربن و سختکاری سطحی تیتانیم با فرآیند لیزر
    مهسا بحیرایی 1397
    تیتانیم وآلیاژهای آن بخاطر نسبت استحکام به وزن بالا، کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف نظیر هوافضا، اتومبیل سازی، درون کاشت ها و... دارند. علی رغم استحکام بالای تیتانیم و آلیاژهای آن در بعضی موارد نیازمند استحکام بالاتر و مقاومت به سایش خوب هستیم که برای افزایش سختی و مقاومت سایشی از روش های مختلفی استفاده می شود. در این پژوهش با استفاده از روش رسوب فیزیکی بخار یک لایه کربن روی سطح نمونه ها قرار گرفت. سپس نمونه ها با موقعیت کانونی، سرعت و توان مختلف تحت تابش لیزر قرار گرفتند. جهت بررسی ریزساختار نمونه ها از میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی استفاده شد. آنالیز فازی سطح نمونه ها توسط الگوهای پراش پرتو ایکس انجام گرفت. ارزیابی خواص نمونه های اولیه و فرآوری شده توسط سختی سنجی و آزمون سایش انجام شد. درنتیجه این پژوهش ذرات کاربیدی، نیتریدی و فازهای MAX روی سطح ایجاد شدند. خواص مکانیکی نمونه های لیزر شده، در مقایسه با زیرلایه به نحو چشمگیری بهبود یافت. به طوری که سختی سطحی تیتانیم آلیاژی از 400 ویکرز به میانگین سختی 1737 ویکرز و تیتانیم خالص از 200 ویکرز به 1200 ویکرز افزایش یافت. نتایج انجام آزمون سایش روی نمونه های مختلف رفتار سایشی مناسب تر نمونه لیزر شده را در مقایسه با زیرلایه نشان داد. به طوری که بعد از 500 متر لغزش کاهش جرم فلز پایه تیتانیم خالص 4/8 میلی گرم و یکی از نمونه های لیزر شده 7/0 میلی گرم بوده و برای تیتانیم آلیاژی کاهش جرم 5/4 میلی گرم و برای تیتانیم آلیاژی لیزر شده کاهش جرم 4/0 میلی گرم بود. بررسی سطوح و ذرات سایش نمونه ها مکانیزم های سایش متفاوت را نشان داد.
    خلاصه پایان نامه

  15. جوشکاری مقاومتی نقطه ای ورق های فولادی گالوانیزه با استفاده از الکترودهای نانو کامپوزیتی زمینه مسی
    مسلم ولایی طالع 1397
    در این تحقیق اثر ترکیب شیمیایی الکترود همزمان با تغییر پارامترهایی نظیر جریان الکتریکی و نیروی جوشکاری بر کیفیت جوشکاری بررسی شده است. آزمون های مکانیکی نظیر آزمون کششی-برشی و آزمون چیسل جهت اندازه گیری قطر دکمه و استحکام مکانیکی جوش انجام شد. نتایج نشان داد افزودن نانو ذرات آلومینا با ابعاد 20-60 نانومتر، به ترکیب شیمیایی الکترود مسی موجب افزایش استحکام فشاری الکترود در دمای بالا شده است و از آنجایی که نوک الکترود همواره تحت فشار ناشی از نیروی الکترود می باشد این نوع الکترود در جریان های بالای جوشکاری قطر دکمه جوش و استحکام جوش بالا ایجاد می کند. همچنین الکترودهای نانوکامپوزیتی در جوشکاری ورق های گالوانیزه کمترین انرژی شکست جوش را ایجاد می کنند. الکترودهای نانو کامپوزیتی عمر کمتری(800 نقطه جوش) نسبت به الکترودهای مس-کروم(1000 نقطه جوش) در جوشکاری ورق های گالوانیزه دارند. در بررسی های میکروسکوپی نوک الکترود و انجام آنالیز طیف سنجی تفکیک انرژی اشعه ایکس (EDS) و تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مشخص شد که تجمع نانو ذرات آلومینا در نوک الکترود به عنوان عایقی برای عبور جریان عمل می کند و مانع تشکیل قطر دکمه مناسب می شود. آنالیز SEM از سطح الکترودها بعد از ایجاد 600 نقطه جوش نشان داد که در سطح الکترود نانوکامپوزیتی اثری از حضور مس نیست در صورتی که در سطح الکترود مس-کروم ذرات مس حضور داشتند. بنابراین عبور جریان از نوک الکترود مس-کروم با حضور ذرات هادی مس راحت تر است که این عمر بالای این الکترودها را نشان می دهد. در این پژوهش ولتاژ جوشکاری در طول آزمون عمر الکترود ثابت بود و اثر نشت جریان نیز در نظر گرفته شد. همچنین در این پژوهش یک مدل تحلیلی جدید برای پیش بینی پاشش مذاب براساس تعادل نیرو و گشتاور ارائه شد. براساس این مدل پاشش زمانی رخ می دهد که ناحیه اطراف دکمه جوش در اثر فشار ناشی از دکمه جوش تغییر شکل دهد. براساس نتایج بدست آمده مشخص شد که مدل پیشنهادی قابلیت درنظرگیری اثر قطر دکمه جوش، نیروی الکترود، قطر الکترود، ضخامت ورق و میزان انطباق اتصال بر پاشش مذاب را دارد. به منظور ارزیابی مدل اثر برخی پارامترهای جوشکاری نظیر جریان جوشکاری، فشار الکترود و ضخامت ورق بر روی میزان پاشش مذاب در جوشکاری نقطه ای ورق فولادی گالوانیزه و غیرگالوانیزه، بررسی شد. مشاهده شد که ب
    خلاصه پایان نامه

  16. بررسی ترک انجمادی در آلیاژ آلومینیوم 5083 در جوشکاری با روش لیزر Nd:YAG پالسی
    موحد اله وردی 1395
    در سال های اخیر فناوری جوشکاری لیزر توسعه فراوانی یافته است و صنعت نیازمند بکارگیری موفق این فرآیند جوشکاری در تولید محصولات آلومینیومی می باشد. پژوهش های گذشته نشان می دهد از عمده پدیده های مهم متالورژیکی در جوشکاری لیزرآلیاژهای پرکاربرد گروه 5000 آلومینیوم، ترک انجمادی و پدیده تبخیر عنصر منیزیم می باشند. همچنین نشان داده شده که تاثیر ترکیب شیمیائی بر تمایل به ترک انجمادی در فرآیند جوشکاری لیزر متفاوت از جوشکاریهای قوسی متداول و روش ریخته گری است. هدف این پژوهش، اندازه گیری میزان تبخیر عنصر منیزیم در جوشکاری لیزر پالسی آلیاژ آلومینیوم 5083 به ضخامت mm 5 و بررسی تاثیر آن بر تمایل به ترک انجمادی می باشد. نتایج تجزیه شیمیائی با استفاده از روش EDS در میکروسکوپی الکترونی نشان داد با پالسهای لیزر تحت انرژی 10 ژول و شدت توان kW 2 بطور متوسط در هر پالس % 03/0 وزنی منیزیم از طریق تبخیر در پلاسمای لیزرکاهش می یابد. این درحالی است که در اولین تک پالس حدودا 1 درصد منیزیم تبخیر می گردد. در ادامه معیار پیش بینی ترک انجمادی که در پژوهش های قبلی روی جوشکاری لیزر آلیاژ 2024 در دانشگاه تربیت مدرس توسعه داده شده بود، بر آن اعمال گردید. در محاسبات میزان منیزیم بعنوان یک متغیر در نظر گرفته شد و خروجی محاسبات با مشاهدات تجربی، جهت صحه گذاری نسبی معیار پیشنهادی، مقایسه گردید. تحلیل ها نشان داد که مدل و معیار پیشنهاد شده جهت پیش بینی ترک انجمادی در جوشکاری لیزر پالسی آلیاژ 2024 بصورت مناسبی قابل تعمیم به آلیاژ 5083 و پیش بینی تاثیر کاهش منیزیم بر رفتار ترک انجمادی در این آلیاژ می باشد. از این طریق نشان داده شد که حداکثر حساسیت به ترک انجمادی علاوه بر میزان منیزیم به نرخ سرد شدن نیز وابستگی دارد. لذا نتایج محاسبات و تحلیلهای نشان داد، میزان منیزیم در آلیاژهای آلومینیوم در بیشینه حساسیت به ترک انجمادی در فرایندهای ریخته گری متداول و جوشکاری لیزر پالسی برای آلیاژ 5083 با یکدیگر متفاوت است و به ترتیب 1 و %2/2 پیش بینی می شود. در قسمت دوم پژوهش رفتار ترک انجمادی را با تغییر متغیرهای اصلی لیزر پالسی مثل قله توان، همپوشانی، عرض پالس و بسامد ارزیابی کرده و نتایج حاصله با نتایج بدست آمده از آلیاژ 2024 مقایسه شد. در جوشکاری خطی نیز با افزایش قله توان تا 8/2 کیلو وات و همپوشانی پالس ها تا حدود %90 م
    خلاصه پایان نامه