بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت های پایه سیمان تقویت شده با سرامیک و پلیمر در معرض حمله سولفات ها

بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت های پایه سیمان تقویت شده با سرامیک و پلیمر در معرض حمله سولفات ها


بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت های پایه سیمان تقویت شده با سرامیک و پلیمر در معرض حمله سولفات ها

نوع: Type: پایان نامه

مقطع: Segment: کارشناسی ارشد

عنوان: Title: بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت های پایه سیمان تقویت شده با سرامیک و پلیمر در معرض حمله سولفات ها

ارائه دهنده: Provider: رضا رضوانی زاده - مهندسی مواد

اساتید راهنما: Supervisors: دکتر شهاب کاظمی

اساتید مشاور: Advisory Professors:

اساتید ممتحن یا داور: Examining professors or referees: دکتر محسن شیخی و دکتر حمید اصفهانی

زمان و تاریخ ارائه: Time and date of presentation: 1402/11/17 ساعت 11:00

مکان ارائه: Place of presentation: کلاس 9

چکیده: Abstract: در این پژوهش نمونه¬های کامپوزیت زمینه سرامیک تقویت شده با ماسه توسط آب و پلیمر¬پلی یورتان تولید شد. هدف بررسی خواص مهندسی نمونه های تولید شده در محیط های خورنده مختلف بود. به منظور بررسی تاثیر مخرب محیط های خورنده، نمونه های تولید شده در مقادیر مختلفی از آب، پلیمر پلی¬یورتان و ماسه در الکترولیت های سود سوزآور 10 و 5 درصد و سولفوریک اسید 10 و 5 درصد به مدت 70 روز غوطه¬ور شدند. در ادامه به منظور مشخصه یابی نمونه ها پس از غوطه¬وری، نمونه ها توسط آزمون های مکانیکی و فیزیکی مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی خواص فیزیکی از آزمون چگالی سنجی استفاده شد. نتایج آزمون چگالی سنجی نشان داد که چگالی نمونه های غوطه¬ور شده در سولفوریک اسید در حدود 10 الی 20 درصد از نمونه های غوطه¬ور شده در سود سوزآور کمتر می¬باشد. به منظور بررسی خواص مکانیکی نمونه ها از آزمون فشار استفاده شد. نتایج آزمون فشار نشان داد که به صورت کلی استحکام نمونه های تولید شده آب نسبت به نمونه های تولید شده با پلیمرپلی¬یورتان بیشتر می¬باشد. از طرفی مشخص شد در صورت استفاده از ماسه و تولید نمونه های بتنی کامپوزیتی، استحکام نمونه ها افزایش 75 درصدی از خود نشان می¬دهند. این در حالی بود که در نمونه های تولید شده با پلی¬یورتان که فاقد ذرات تقویت کننده ماسه هستند با افزایش مقدار پلی¬یورتان از مقدار 9 درصد تا 32 درصد، استحکام نمونه ها 95 درصد افت کرد. در نمونه های تولید شده با آب (فاقد ماسه)، با افزایش مقدار آب از 9 درصد تا حدود 18 درصد استحکام 80 درصد کاهش و پس از آن با افزایش مقدار آب تا حدود 22 درصد استحکام بهبود پیدا می¬کند. بهبود استحکام در حدی نیست که بتواند به استحکام نمونه های تولید شده با 9 درصد آب برسد. این در حالی است که استحکام نمونه های کامپوزیتی تولید شده با پلی¬یورتان مستقل از تغییرات مقدار پلی¬یورتان بود. نتایج آزمون استحکام فشاری نشان داد که استحکام نمونه های غوطه¬ور شده در الکترولیت سولفوریک اسید به صورت کلی در حدود 20 الی 30 درصد ضعیف¬تر از استحکام نمونه های غوطه¬ور شده در الکترولیت سودسوزآور هستند. نتایج تصویربرداری میکروسکوب الکترونی نشان داد که نمونه های تولید شده با آب نسبت به نمونه های تولید شده پلیمر پلی¬یورتان دارای انسجام و پیوستگی بیشتری در ریزساختار خود هستند. از طرفی نمونه های غوطه¬ور شده در الکترولیت سولفوریک اسید دارای ترک های بسیاری در ریزساختار خود بودند که نمونه های غوطه¬ور شده در سود سوزآور فاقد این ترک ها بودند